در حال بارگذاری ...
کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس منتخبی از عکسهای تاریخی مرتبط با ارتحال و تشییع پیکر امام خمینی(ره) را منتشر کرده که یکی از آنها تصویری است از حجتالاسلاموالمسلمین دکتر حسن روحانی در روز رحلت بنیانگذار انقلاب در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸ در مجلس شورای اسلامی.
حجتالاسلاموالمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور ایران در دورههای یازدهم و دوازدهم در دیدار اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران گفت: الان فرصتی پیش آمده که ممکن است به نتیجه برسد، البته ممکن هم هست که به نتیجه نرسیم، از این فرصت باید بهرهبرداری و استفاده کنیم. فرصتهای خیلی خوبی داشتیم که از دست دادیم. به خاطر اینکه این آقا رئیسجمهور بشود و آن آقا نشود. آقای دکتر عراقچی در سال ۱۴۰۰ مذاکره کرد، هرچه ما گفتیم رفت و از آنها گرفت. نه تنها تحریمهای هستهای برداشته شود بلکه هرچه ترامپ هم اضافه کرده بود بردارند، این را هم قبول کردند، حتی اینکه سپاه در لیست تروریستی قرار نگیرد، این را هم قبول کردند، همه مواردی که ما میخواستیم قبول کردند. همه چیز آماده بود. آن وقت در دولت گفتم اگر به ما اجازه بدهند همین امروز ما تمام میکنیم، یک امضا مانده که آقای عراقچی انجام دهد. نگذاشتند تا روحانی ناموفق باشد. روحانی کی هست که موفق باشد یا نباشد؟ به فکر کشور و ملت باشیم. حسن روحانی که کسی نیست. گفتند حسن روحانی پایان دولتش با موفقیت تمام نشود، آن آقا بشود رئیسجمهور، آن آقا نشود. همهاش حرفهای جناحی و قبیلهای بود. سنگاندازی کردند، نگذاشتند. علت اینکه هفتههای آخر کوتاه آمدم برای این بود که فکر میکردم اینها میخواهند به این توافق برسند ولی به اسم من نباشد، به اسم رئیسجمهور بعدی باشد، گفتم باشد. این را صریح در شورای عالی امنیت ملی هم گفتم که این توافق که همه قبول داریم باید اجرا شود، بناست در دولت من نباشد و در دولت بعدی باشد، برای من فرق نمیکند، ما میخواهیم توافق اجرا و تحریم برداشته شود، در دولت بعدی باشد اشکال ندارد، همه امتیاز برای دولت بعدی باشد، عیبی ندارد. اصل این است که مردم راحت شوند. متأسفانه آن فرصت طلایی را از دست دادیم. اگر فرصت به ما میدادند ما در اسفند ۹۹ تمام میکردیم. حالا با احتیاط جدولی داده بودیم که در فروردین ۱۴۰۰ تمام و نهایی میشد. از آن فرصت استفاده نکردیم، آن سالها گذشت. نمیخواهم بگویم چه شد، چرا نتوانستند، در سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ چرا نشد؟ دولت جدید آمد، دوباره ترامپ آمد که فکر نمیکردند بیاید. امیدواریم انشاءالله خدا یاری و کمک کند، دعای مردم مستجاب باشد، همه از مذاکرات حمایت کنیم، انشاءالله مذاکرات در مسیر موفقیت قرار بگیرد و مردم بتوانند نفس راحتی بکشند. آخر چقدر تحریم؟ چند سال؟ از سال ۹۰ تحریم است تاکنون جز آن دو سال برجام. در این ۱۲ سال حداقل ۲ هزار میلیارد دلار مستقیم و غیرمستقیم ضرر کردیم. چرا گذاشتیم اینطور شود، چرا این کار را کردیم؟ اولاً در دوره ترامپ هم شدنی بود که حل کنیم، حالا از آن میگذریم، در دورهٔ بایدن چرا نگذاشتید حل شود؟ این یا آن دولت چه فرقی میکند؟ دولت باید نوکر مردم باشد. این یا آن نوکر، چه تفاوتی میکند؟ متأسفانه فرصتهایی را از دست دادیم که آنها گذشت. الان باز فرصتی هست، انشاءالله از این فرصت حداکثر استفاده را ببریم، انشاءالله طرف ما هم بتواند بر مبنای آنچه الان میگوید عمل کند، دوباره تحت تأثیر فشار صهیونیستها در آمریکا، اسرائیل و آنها که ضد ایران هستند قرار نگیرند و ما انشاءالله بتوانیم به تفاهم و توافق برسیم.
در زمان بوش پسر در سال ۸۲ تا مرز جنگ پیش رفتیم ولی توانستیم با سیاست و دیپلماسی و مذاکره کشور را از جنگ دور کنیم. در سال ۹۲ هم اینها مصمم به حمله به ما بودند، شرایطی پیش آمد که مذاکره کردیم و مذاکره اول ما هم خیلی زود به نتیجه رسید، یعنی توافق موقت ژنو در ۱۰۰ روز اول به نتیجه رسید و خیلی مهم بود.
حجتالاسلاموالمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور ایران در دورههای یازدهم و دوازدهم در دیدار اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران گفت: در زمان بوش پسر در سال ۸۲ تا مرز جنگ پیش رفتیم ولی توانستیم با سیاست و دیپلماسی و مذاکره کشور را از جنگ دور کنیم. در سال ۹۲ هم اینها مصمم به حمله به ما بودند، شرایطی پیش آمد که مذاکره کردیم و مذاکره اول ما هم خیلی زود به نتیجه رسید، یعنی توافق موقت ژنو در ۱۰۰ روز اول به نتیجه رسید و خیلی مهم بود. امروز هم بهانه باز مسأله هستهای است. البته همیشه پشتپرده مسائل دیگری وجود دارد، تنها مسأله هستهای نیست، اما بهانه فعلاً هستهای است. کسی که امروز دنبال جنگ است، نتانیاهو است. اسرائیل دنبال جنگ است و میخواهد آمریکا را راضی کند برای این جنگ، کمااینکه در سال ۹۷ که آقای ترامپ از برجام خارج شد یک عامل اصلیاش نتانیاهو بود. در خاطراتش هم تصریح کرده که من رفتم و ترامپ را راضی کردم که از برجام خارج شود. مسائل داخلی و حوادث ۹۶ هم کمک کرد، البته عامل اصلی به نظر من ترامپ بود و عصبانیتی که آقای ترامپ نسبت به اوباما داشت و هنوز هم دارد. میخواست توافق اوباما را به هر قیمتی شده از بین ببرد. مسائل داخلی خود آمریکا بود. عوامل مختلف دست به دست هم داد تا رسیدیم به اینجا، البته آن زمان راهی وجود داشت که با ترامپ به نحوی حل کنیم، سخت بود اما راهی وجود داشت. بقیه شرایط ترامپ مهم نبود، میخواست جملاتی در برجام اضافه کند، اما شرط اصلیاش این بود که با من ملاقات کند. من گفتم بگذارید ملاقات کنم اگر هم خراب شد من خراب میشوم، به خاطر کشور و ملت به عهده میگیرم، بههرحال آن زمان نشد.
حجتالاسلاموالمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور ایران در دورههای یازدهم و دوازدهم در دیدار اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران گفت: در سال ۸۴ ما میتوانستیم مسأله هستهای را تمام کنیم. نتیجه انتخابات ریاستجمهوری ۸۴ سرنوشت هستهای ما را تغییر داد. ما برای حل نهایی مسأله هستهای سه راه پیدا کرده بودیم. از این سه راهحل، طولانیترینش پیشنهاد سه کشور اروپایی بود که آنها میگفتند سه سال فعالیت را تعلیق کنید و بعد از سه سال فعالیت کاملاً آزاد باشد. یک راه دیگری با آژانس داشتیم که یک سال و نیم طول میکشید. در راه سوم با آفریقای جنوبی، الجزایر، هند و برزیل توافق کردم که ۵ کشور به صورت یک کنسرسیوم در ایران غنیسازی کنیم. درباره این طرح آقای امبکی رئیسجمهور آفریقای جنوبی با سه کشور اروپایی تماس گرفت و قبول کردند که اگر چند کشور با هم انجام دهید مشکلی نداریم. انتخابات شد و ما از دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بیرون آمدیم و آنها مسیر دیگری طی کردند و متأسفانه پرونده ما به شورای امنیت رفت و از آن وقت گرفتار شدیم، بعد هم به تحریم رسیدیم تا امروز.
حجتالاسلاموالمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور ایران در دورههای یازدهم و دوازدهم در دیدار اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران، ناگفتههایی از مذاکرات سعدآباد با شرکت وزیران خارجه سه کشور اروپایی انگلیس، آلمان و فرانسه در ۲۹ مهر ۱۳۸۲ روایت کرد: در آن مقطع آمریکا آماده بود در شورای حکام در شهریور سال ۸۲ ما را محکوم کند و پرونده را به شورای امنیت ببرد؛ بوش پسر هم آماده حمله به ایران بود، دلیل خوبی هم پیدا کرده بودند. ما سه وزیر اروپایی را به تهران دعوت کردیم که کمتر سابقه داشت در تاریخ کشورمان که سه وزیر کشورهای مهم اروپایی با هم به تهران بیایند. با هم مذاکره کردیم. بحثهای زیادی داشتیم که اکثر آن مباحث گفته نشد، آن زمان نمیخواستیم بگوییم، بعد هم فرصت پیش نیامد که توضیح بدهیم. در آن مذاکره با سه وزیر صحبت کردیم که برای مدت کوتاهی فعالیت هستهایمان را تعلیق کنیم و آنها نگذارند پرونده ما به شورای امنیت برود. آنها قبول کردند. من به آنها گفتم شما سه کشور قبول کردید ولی اگر آمریکا خودش بخواهد این کار را کند شما چه کار میکنید؟ آمریکا عضو دائم شورای امنیت است و میتواند قطعنامه را خودش پیشنهاد بدهد. شما چه کار میکنید اگر آمریکا بخواهد این توطئه را بکند؟ یک لحظه فکر کردند، وزیر خارجه فرانسه گفت: «ما از حق وتو علیه آمریکا، استفاده میکنیم.» در تاریخ کمتر سراغ داریم که یک کشور اروپایی بگوید من علیه آمریکا و به نفع ایران از حق وتو استفاده میکنم. بعد از چند لحظه جک استراو [وزیر امور خارجه انگلیس] میکروفنش را روشن کرد و گفت: «ما هم از حق وتو علیه آمریکا استفاده میکنیم. ما هر دو کشور علیه آمریکا از حق وتو استفاده میکنیم.» این خیلی مهم بود؛ ما به هر قیمتی شده، باید از جنگ فاصله بگیریم. اگر افرادی که خصم و بدخواه ما هستند، دنبال بهانهای برای جنگ هستند، ما باید این بهانه را از آنها بگیریم. ما این را به مردم نگفتیم. البته بعداً در کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هستهای» در سال ۹۱ نوشتم. آن موقع ایستادگی کردیم تا وارد شورای امنیت نشویم و در مسیر جنگ قرار نگیریم و بهانه دست آمریکاییها ندهیم.
حجتالاسلاموالمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور ایران در دورههای یازدهم و دوازدهم از بخشهای مختلف سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران بازدید کرد. در جریان این بازدید که هفته گذشته و امروز به صورت جداگانه از کتابخانه ملی و سازمان اسناد انجام شد، غلامرضا امیرخانی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی، با معرفی بخشهای مختلف این مجموعه به دکتر روحانی، گزارشی از اقدامات صورتگرفته و برنامههای سازمان ارائه داد.
حجتالاسلاموالمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور ایران در دورههای یازدهم و دوازدهم در دیدار اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران، چگونگی انتخاب خود به عنوان مسئول پرونده هستهای ایران در سال ۱۳۸۲ را شرح داد: موضوع هستهای از سال ۸۱ شروع شده و تا امروز گرفتار این مسأله هستیم. هر روز یک بحث پیش آمده است. در سال ۸۲ که آمریکا به عراق حمله و صدام را سرنگون کرد، همین بهانه پرونده هستهای را آمریکاییها در آژانس و شورای حکام بردند. ما در شرایط سختی قرار گرفتیم. دلیلش این بود که در سال ۸۲ آژانس طبق پادمان و مقرراتی که بود، یک بازرسی انجام داد از محلهایی که فعالیت هستهای میکردیم. نمونهبرداری کردند که نشان داد غنیسازی ۸۰ درصد داریم. وقتی این گزارش در آژانس مطرح شد، اوضاع را بهم ریخت. ما به دوستان انرژی اتمی گفتیم، این داستان چیست؟ گفتند این توطئه آمریکاست. ما اینجا هیچ آلودگی نداریم و اینها دروغ میگویند. دستمالی که اینجا کشیدند و بردند تمیز است. یک دستمال دیگر که آلوده بوده، آمریکا به اینها داده و بردند در آزمایشگاه. گفتیم چنین چیزی نمیشود، یک تشکیلات بینالمللی مثل آژانس این کار را نمیکند، حیثیت و آبروی خودش را برای این کار نمیگذارد. در آن مقطع بود که مسئولین نظام تصمیم گرفتند موضوع هستهای را به بنده واگذار کنند. من که زیر بار نمیرفتم. در جلسهای که رهبری، آقایان خاتمی، کروبی و هاشمی رفسنجانی و همه مسئولین بودند، آنجا پیشنهاد کردند. پیشنهادکننده هم آقای خرازی وزیر خارجه بود. گفتند موضوع هستهای ما به جایی رسیده که ایشان باید مدیریت این پرونده را برعهده بگیرد. من گفتم به عهده نمیگیرم، نمیتوانم به عهده بگیرم و آنجا نپذیرفتم. بعد آقای خاتمی به من نامه نوشت و من برایشان نوشتم که نمیتوانم، من به عهده نمیگیرم. حضوری من را خواست، گفتم من به عهده نمیگیرم، وزارت خارجه خودش انجام دهد. تا رهبری من را خواست و خدمت ایشان رفتم. ایشان اصرار کرد که بپذیرید، چرا نمیپذیرید؟ من دلایلم را خدمت ایشان گفتم که چرا نمیپذیرم. ایشان در نهایت گفت این بار بر دوش من است، بگیر بر دوش خودت. این تعبیری که ایشان کرد، دیدم نمیتوانم بگویم نه، گفتم باشد، اگر این هست من برعهده میگیرم. البته بعداً معلوم شد آلودگی به چه دلیل بوده است. سانتریفیوژی که از دلال گرفته بودیم دست دوم بود و همه جا را آلوده کرده بود. سازمان انرژی اتمی نمیدانست، فکر میکرد که سانتریفیوژهای نو را خریده است. سانتریفیوژها متعلق به کشور دیگر بود، آنها آلوده کرده بودند، با آن غنیسازی ۸۰، ۹۰ درصد کرده بودند. آن تمام فضای ما را آلوده کرده بود. بعدها البته روشن شد ولی اول واقعاً خیلی پیچ سختی بود.
اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران روز دوشنبه اول اردیبهشتماه با حجتالاسلاموالمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور ایران در دورههای یازدهم و دوازدهم دیدار کردند.