روزهایی که هاشمی تنهای تنها بود

شخصیت آقای هاشمی و راه و مسیری که پیشِ پای ما گذاشت، هرگز از یاد نخواهد رفت. او شخصیتی بود که در سخت‌ترین شرایط، خود پیش‌قدم در صحنه برای حل معضلات بود. معمولا در روزهای سخت و پیچیده به صحنه آمدن و بار مسئولیت بر دوش گرفتن کار ساده و آسانی نیست و این توصیهٔ هاشمی رفسنجانی به همهٔ یارانش و به همهٔ دوستداران انقلاب است که هیچ‌گاه از صحنهٔ سیاست، از صحنهٔ پیشرفت کشور و از صحنهٔ حل مشکلات جامعه پا پس نکشیم و در صحنه باشیم و بمانیم. روزهایی بود که هاشمی تنهای تنها بود و من این تنهایی را بیشتر بعد از حادثهٔ هفت تیر در او دیدم و احساس کردم. آن روز روزی بود که آن مرد بزرگ و مدیر بی‌نظیر نظام جمهوری اسلامی ایران و یار بزرگ امام، آیت‌الله دکتر بهشتی، در میان ما دیگر نبود. آن روز روزی بود که آیت‌الله خامنه‌ای در بستر در بیمارستان بود و هاشمی تنهای تنها بود. آن روز که به مجلس آمد و تلاش کرد تا مجلس شورای اسلامی تشکیل شود. افراد مصدوم را از بیمارستان با برانکارد به مجلس آوردند تا مجلس اکثریت یابد. آن روز احساس می‌شد مدیر اجراییِ کشور تنها و تنها هاشمی رفسنجانی است. البته وجود امام به عنوان رکن بزرگ کشور و انقلاب، اساس استقرار نظام و خنثی شدن همهٔ توطئه‌ها بود اما یک نفر در صحنه می‌بایست همهٔ مسئولیت را بر دوش گیرد و هاشمی آن روز بار نظام جمهوری اسلامی ایران را تنها و تنها بر دوش گرفت و آن روزهای سخت گذشته شد و عبور شد. نه تنها بعد از هفت تیر سالِ ۶۰، هرجا که یک معضلِ بسیار پیچیده بود و معمولا کسی حاضر نبود بارِ باز کردن آن گره را بر دوش گیرد، هاشمی بی‌منت به صحنه می‌آمد. برگردیم به سال ۶۲. آن روزی که رزمندگان عزیز ما در صحنهٔ نبرد در سال ۶۱ آن پیروزی بزرگ افتخارآفرین آزادسازی خرمشهر را به نتیجه رساندند. گذشت و در همان سال ۶۱ در چندین عملیات ما نتوانستیم پیروزی را به دست آوریم: عملیات رمضان، بعد از آن عملیات والفجر مقدماتی، بعد از آن عملیات والفجر ۱. گویی یأس و ناامیدی کم‌کم در جامعه داشت رخنه می‌کرد و اکنون بعد از سه عدم پیروزی یا سه شکست به سال ۶۲ رسیدیم و اکنون یک نفر باید مسئولیت میدان جنگ و مبارزه با متجاوزین را تنهایی بر دوش گیرد. برای این کار شاید صرفا دو نفر بودند که می‌توانستند این بار را بر دوش گیرند. یا شخصیتی که آن روز رئیس‌جمهور کشور بود یا هاشمی رفسجانی که آن روز رئیس مجلس بود و در میان این دو نفری که هر دو برای بر دوش گرفتن این بار سنگین آماده و صالح بودند، به دلایلی امام آقای هاشمی را انتخاب کرد و برگزید و مصلحت ندید که رئیس‌جمهور کشور در صحنهٔ جنگ باشد و احتمالا خطری برای او پیش آید. هاشمی آن بارِ سنگین جنگ را در ۶۲ بر دوش گرفت و او باعث شد که ما در سال ۶۲ یک پیروزی نسبی در عملیات خیبر به دست آوریم و باز تلاش‌های او در کنار رزمندگان و فداکاران صحنهٔ نبرد بود که ما به پیروزی بزرگ والفجر ۸ در سال ۶۴ رسیدیم. هاشمی به ما می‌گوید در روز سخت باید به صحنه بیاییم و من احساس می‌کنم امروزِ کشور یکی از آن روزهای سخت است. من گاهی فکر می‌کنم امروز سخت‌تر از سال ۶۰ است، سخت‌تر از سال ۶۲ است، سخت‌تر از دههٔ شصت است. با اینکه آن روزها، روزهایی بسیار سخت و سنگین بود اما جبههٔ دوست و دشمن کاملا روشن بود و این کار را آسان می‌کرد و امروز ما در شرایطی قرار گرفته‌ایم که به صحنه آمدن و گره‌ها را باز کردن به سادگی امکان‌پذیر نیست./ دکتر حسن روحانی در مراسم هفتمین سالگرد رحلت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی | ۱۴۰۲/۱۰/۲۱