سال ۶۸ هم ۱۳ خرداد روزی بود که در تاریخ بهعنوان روز رحلت حضرت امام(ره) ثبت شد و همان ۱۳ خرداد بود که عصر، حال امام مساعد نبود و شب ساعت ۱۰.۲۰ دقیقه روح ایشان پرواز کرد، ۱۴ خرداد هم روز بسیار غمانگیزی بود، صبح آن روز و عصر آن روز شرایط جدیدی را ایجاد کرد.
یکی از روزهای بسیار تاریخساز ۱۴ خرداد سال ۶۸ است. صبح ۱۴ خرداد صبحی بود که مردم مطلع شدند که امام(ره) رحلت فرمودند.
غم سراسر کشور را فرا گرفت، اشک از گونههای مردم، سرازیر بود، اما علیرغم آن غم و سوگ بزرگی که مردم با آن مواجه شده بودند، یک متانت و طمأنینه، سکینه و وقاری را خداوند بر قلوب مردم حاکم کرده بود.
قاعدهاش این است در کشوری که کسی رهبر انقلاب و بنیانگذار یک نظام است، وقتی از دنیا میرود، تصور این است که اوضاع بهم بریزد، آشوب و ناامنی شود، اما سراسر کشور آرام بود، این آرامش ۱۴ خرداد سال ۶۸ از عجایب تاریخ انقلاب اسلامی است و این نشان میدهد مردم ما چقدر باعظمت بودند، آن هم در شرایطی که هنوز با عراق به یک آتشبس واقعی نرسیده بودیم. البته آتشبس از آخر مرداد ۶۷، شده بود، اما در عین حال نیروهای عراقی و نیروهای ما سر مرز بودند و همان روز احتمالاتی میدادیم، اما همه کشور آرام بود. هیچجا ندیدیم بدخواهان نفوذی پیدا کنند و در غرب و شرق کشور، کسی یا جمعی کاری انجام دهند.
همه آه، حسرت و اشک در ماتم حضرت امام(ره) بود. ۱۴ خرداد در تاریخ کشور روز بسیار عجیبی بود.