در حال بارگذاری ...
اگر در سال ۱۴۰۰ یک عده‌ای مانع نمی‌شدند، و ما در دوره‌ی بایدن به برجام برمی‌گشتیم، که همه چیز هم آماده بود، همه توافقات هم شده بود، امروز نه تنها چیزی به نام اسنپ‌بک نداشتیم بلکه در این مدت حدود ۵۰۰ میلیارد هم ضرر نمی‌کردیم. چرا یک عده‌ای نگذاشتند؟ چرا مانع شدند؟ اگر در ۱۴۰۰ برمی‌گشتیم به برجام، هم از منافع برجام استفاده می‌کردیم هم برجام تثبیت می‌شد، هم امروز مشکل اسنپ‌بک نداشتیم و حتی بالاتر من می‌خواهم بگویم حتی دیگر بهانه‌ی جنگ ۱۲ روزه هم وجود نداشت.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم روز ۱۱ شهریور، در سخنانی در جمع مشاورین خود درباره اسنپ‌بک گفت: یکی از موضوعاتی که در این ایام معمولاً در مجامع مورد بحث است، موضوع استفاده از سازوکاری است که برای حل اختلافات در برجام و همچنین در قطعنامه ۲۲۳۱ آمده که اصطلاحاً به آن می‌گویند اسنپ‌بک که نتیجه آن بازگشت قطعنامه‌هایی است که قبل از برجام از سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) تا ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) تصویب شده است. تمام این ۶ قطعنامه، قطعنامه‌هایی است ذیل فصل ۷ منشور ملل متحد و اهمیت این قطعنامه‌ها به این دلیل است که ذیل فصل ۷ است و به جز قطعنامه اول، ۵ قطعنامه بعدی طبق ماده ۴۱ فصل هفتم است. قطعنامه اول هم البته طبق ماده ۴۰ فصل هفتم است. این روزها این بحث مطرح است که سه کشور اروپایی نامه‌ای را به شورای امنیت سازمان ملل نوشته‌اند و در واقع طبق آن نامه، درخواست اسنپ‌بک کرده‌اند که این طی پروسه ۳۰ روزه این کار انجام می‌گیرد برمبنای آنچه که در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ آمده است. اولین بحث این است آیا اسنپ‌بک مشکلی درست می‌کند؟ یا مشکلی درست نمی‌کند؟ اصلاً اهمیتی دارد یا اهمیتی ندارد؟ به نظر من اینگونه که در جامعه مطرح می‌شود بعضی‌ها می‌گویند اصلاً مهم نیست، بعضی می‌گویند فوق‌العاده مهم است، ما باید حد و مرز اسنپ‌بک را به دقت بدانیم چیست. البته اسنپ‌بک ممکن است از لحاظ اقتصادی خیلی فشار زیادی به کشور وارد نکند، در شرایطی که تحریم آمریکا بالای سر ما هست، البته تحریم‌های سازمان ملل برمی‌گردد، منتهی تحریم‌های سازمان ملل یا حتی تحریم‌های اروپا در برابر تحریم آمریکا از لحاظ اقتصادی اهمیت چندانی ندارد. گرچه از لحاظ سیاسی و از لحاظ حقوقی اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد که ایران همچنان برمی‌گردد ذیل فصل ۷ منشور ملل متحد. نکته دوم این است که آیا سه کشور اروپایی حق دارند چنین کاری را انجام بدهند؟ قطعاً از لحاظ حقوقی حق چنین کاری ندارند به دلیل اینکه اسنپ‌بک طبق بند ۳۷ برجام و طبق بندهای ۱۰ به بعد در قطعنامه ۲۲۳۱ مبنایش این است که یک کشوری نقض آشکار کرده باشد، یعنی عدم پایبندی نسبت به تعهدات خودش انجام داده، آن هم عدم پایبندی اساسی، خب جمهوری اسلامی ایران از ابتدای برجام به تمام آنچه که در قطعنامه و همچنین توافق برجام آمده متعهد بوده به همین دلیل هم وقتی ترامپ در دورهٔ اول یعنی در سال ۹۷ می‌خواست از برجام خارج شود، اول متوسل شد به آژانس بین‌المللی و می‌خواست آمانو یک حرفی بزند، حتی نماینده آن‌ها در سازمان ملل رفت به وین برای اینکه آژانس را راضی بکند که یک نکته‌ای را علیه ایران بگوید. آمانو با قاطعیت گفت ایران به تمام تعهدات خودش عمل کرده، بنابراین راهی پیدا نکرد. آمریکا به همین دلیل یک‌جانبه از برجام خارج شد. قبلش می‌خواست راه حقوقی پیدا کند، دید راه حقوقی وجود ندارد. ایران و جمهوری اسلامی ایران اساساً به هر چیزی که تعهد کند به عهدش پایبند است. اولین کسی که نقض اساسی کرد و از برجام به طور کلی خارج شد، خود ترامپ بود در سال ۹۷، البته آن‌طور که آقای پوتین برای من توضیح داد، ترامپ از برجام خارج شد به این دلیل که به او گفته بودند اگر شما از برجام خارج شوید، بلافاصله ایران از برجام خارج می‌شود و اگر ایران بلافاصله از برجام خارج می‌شد، همه قطعنامه‌ها و همه تحریم‌ها برمی‌گشت و همه چیز به گردن ما می‌افتاد. منتهی ایران هوشمندی کرد و این کار را نکرد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم روز ۱۱ شهریور، در سخنانی در جمع مشاورین خود، گفت: «سه کشور اروپایی حق ندارند اسنپ‌بک کنند» و تأکید کرد: «تا جایی که می‌توانیم ما نباید بگذاریم این قطعنامه‌ها برگردد. هنوز هم فرصت هست که با سه کشور اروپایی یا با ۱+۴ مذاکره کنیم، تا موضوع اسنپ‌بک از دستور شورای امنیت خارج شود و پس بگیرند، این به نفع آن‌ها، به نفع ما و به نفع NPT خواهد بود.»
حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم در دیدار اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران گفت: الان فرصتی پیش آمده که ممکن است به نتیجه برسد، البته ممکن هم هست که به نتیجه نرسیم، از این فرصت باید بهره‌برداری و استفاده کنیم. فرصت‌های خیلی خوبی داشتیم که از دست دادیم. به خاطر اینکه این آقا رئیس‌جمهور بشود و آن آقا نشود. آقای دکتر عراقچی در سال ۱۴۰۰ مذاکره کرد، هرچه ما گفتیم رفت و از آن‌ها گرفت. نه تنها تحریم‌های هسته‌ای برداشته شود بلکه هرچه ترامپ هم اضافه کرده بود بردارند، این را هم قبول کردند، حتی اینکه سپاه در لیست تروریستی قرار نگیرد، این را هم قبول کردند، همه مواردی که ما می‌خواستیم قبول کردند. همه چیز آماده بود. آن وقت در دولت گفتم اگر به ما اجازه بدهند همین امروز ما تمام می‌کنیم، یک امضا مانده که آقای عراقچی انجام دهد. نگذاشتند تا روحانی ناموفق باشد. روحانی کی هست که موفق باشد یا نباشد؟ به فکر کشور و ملت باشیم. حسن روحانی که کسی نیست. گفتند حسن روحانی پایان دولتش با موفقیت تمام نشود، آن آقا بشود رئیس‌جمهور، آن آقا نشود. همه‌اش حرف‌های جناحی و قبیله‌ای بود. سنگ‌اندازی کردند، نگذاشتند. علت اینکه هفته‌های آخر کوتاه آمدم برای این بود که فکر می‌کردم این‌ها می‌خواهند به این توافق برسند ولی به اسم من نباشد، به اسم رئیس‌جمهور بعدی باشد، گفتم باشد. این را صریح در شورای عالی امنیت ملی هم گفتم که این توافق که همه قبول داریم باید اجرا شود، بناست در دولت من نباشد و در دولت بعدی باشد، برای من فرق نمی‌کند، ما می‌خواهیم توافق اجرا و تحریم برداشته شود، در دولت بعدی باشد اشکال ندارد، همه امتیاز برای دولت بعدی باشد، عیبی ندارد. اصل این است که مردم راحت شوند. متأسفانه آن فرصت طلایی را از دست دادیم. اگر فرصت به ما می‌دادند ما در اسفند ۹۹ تمام می‌کردیم. حالا با احتیاط جدولی داده بودیم که در فروردین ۱۴۰۰ تمام و نهایی می‌شد. از آن فرصت استفاده نکردیم، آن سال‌ها گذشت. نمی‌خواهم بگویم چه شد، چرا نتوانستند، در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ چرا نشد؟ دولت جدید آمد، دوباره ترامپ آمد که فکر نمی‌کردند بیاید. امیدواریم ان‌شاءالله خدا یاری و کمک کند، دعای مردم مستجاب باشد، همه از مذاکرات حمایت کنیم، ان‌شاءالله مذاکرات در مسیر موفقیت قرار بگیرد و مردم بتوانند نفس راحتی بکشند. آخر چقدر تحریم؟ چند سال؟ از سال ۹۰ تحریم است تاکنون جز آن دو سال برجام. در این ۱۲ سال حداقل ۲ هزار میلیارد دلار مستقیم و غیرمستقیم ضرر کردیم. چرا گذاشتیم این‌طور شود، چرا این کار را کردیم؟ اولاً در دوره ترامپ هم شدنی بود که حل کنیم، حالا از آن می‌گذریم، در دورهٔ بایدن چرا نگذاشتید حل شود؟ این یا آن دولت چه فرقی می‌کند؟ دولت باید نوکر مردم باشد. این یا آن نوکر، چه تفاوتی می‌کند؟ متأسفانه فرصت‌هایی را از دست دادیم که آن‌ها گذشت. الان باز فرصتی هست، ان‌شاءالله از این فرصت حداکثر استفاده را ببریم، ان‌شاءالله طرف ما هم بتواند بر مبنای آنچه الان می‌گوید عمل کند، دوباره تحت تأثیر فشار صهیونیست‌ها در آمریکا، اسرائیل و آن‌ها که ضد ایران هستند قرار نگیرند و ما ان‌شاءالله بتوانیم به تفاهم و توافق برسیم.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم در دیدار نوروزی که ۱۹ فروردین با حضور جمعی از وزیران و استانداران ادوار دولت، فعالان سیاسی و اجتماعی و رسانه‌ای، مدیران اقتصادی و چهره‌های فرهنگی برگزار شد، با اشاره به اعلام آمادگی ایران و آمریکا برای انجام مذاکره گفت: اصل بر مذاکره مستقیم است و مذاکره غیرمستقیم یک استثناء است. هرچه سطح مذاکره بالاتر باشد، سریعتر به نتیجه مطلوب می‌رسیم.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم در دیدار جمعی از جوانان فعال سیاسی و رسانه‌ای که روز ۹ دی ۱۴۰۳ برگزار شد، گفت: من هیچ وقت نگفتم، بعید هم می‌دانم به این زودی‌ها بتوانم بگویم چه مشکلاتی پیش روی ما بود برای اینکه بتوانیم به برجام برسیم. مشکل اندر مشکل. مشکل هر روز. روزهایی رسید که آقای دکتر ظریف و دکتر عراقچی و دکتر تخت‌روانچی، سه نفری آمده بودند پیش من. من مواردی می‌خواستم به آن‌ها ابلاغ کنم. به من می‌گفتند پس بدانید دیگر توافق نخواهد شد. تمام شد دیگر. من گفتم این را به شما ابلاغ می‌کنم و توافق هم خواهد شد و شما بایستید و برویم جلو. البته خیلی سختی برای ما پیش آمد. توافق را می‌بایست در سال ۹۳ انجام می‌دادیم، شد ۹۴ و تازه که توافق انجام دادیم ۷-۶ ماه طول کشید اجرایی شود. با همه فراز‌ونشیبی که ما عبور کردیم این امید و پشتوانه مردم بود که باعث شد به توافق برسیم. البته من هم همه چیز را در این راه دادم. آبرو و حیثیت و اعتبار و سوابقم را دادم تا این توافق بشود و این توافق به‌هرحال شد.
اگر شاخص قیمت‌ها از سال ۹۷ با میانگین تورم سال‌های ۹۵ و ۹۶ (حدود ۹ درصد) رشد می‌کرد، امروز قیمت‌ها در سطحی به مراتب پایین‌تر از سطح فعلی قرار می‌گرفت. این تفاوت فاحش، تأثیر عمیق تحولات سیاسی و اقتصادی بر زندگی مردم را نشان می‌دهد.