![]() |
هفته گذشته متأثر از حضور دکتر محمدجواد ظریف در اجلاس مجمع جهانی اقتصاد در داووس سپری شد و بسان سالهای برجام دوباره توپخانهها آتش گشودند، هواداران تحریم و انزوا نطقهای آتشین کردند و کفنپوشان به خیابان بازگشتند. به همین بهانه، مرور کنیم حضور رئیسجمهور دکتر حسن روحانی را در داووس ۲۰۱۴، آن زمان که تصویر ایران، نو میشد.
![]() |
روحانی و ظریف کارزار پرشتابی را برای «بازسازی برند ایران» آغاز کردند و از مجال مجامع جهانی برای ترمیم تصویر آسیبدیدهٔ ایران بهره بردند. گامهای نخستین کارزار در همان پاییز و زمستان ۹۲ برداشته شد؛ تماس و احیاء در نیویورک، توافق در ژنو و ترسیم چشماندازها و فرصتها در داووس.
![]() |
روحانی در سال ۲۰۱۴، نخستین سخنران مجمع جهانی اقتصاد بود و پروفسور کلاوس شواب، بنیانگذار مجمع جهانی اقتصاد نیز میزبان گفتوگو با او بود. فراتر از این به سبب تغییرات ناشی از انتخابات ۹۲ و توافق موقت ژنو، روحانی مهمترین و مورد انتظارترین چهره در میان رهبران سیاسی و اقتصادی حاضر در داووس بود.
![]() |
روحانی برای بازسازی برند ایران، چشماندازی از آینده ترسیم کرد، چشماندازی بلندمدت از اقتصاد ایران. او در داووس از عزمش برای برطرف کردن موانع سیاسی - اقتصادی جهت تبدیل ایران به یکی از ۱۰ اقتصاد برتر جهان در ۳ دههٔ آینده گفت و مذاکره، تعامل و توافق را نشانی از این عزم دانست.
![]() |
بازتاب پرپژواک سخنان روحانی در رسانهها، نوسازی برند ایران را شتاب بخشید و تصویر تازهٔ ایران را واضحتر ساخت. اگر حضور در نیویورک را تکاپویی سیاسی در کارزار بازسازی برند ایران بدانیم، حضور در داووس، وجه اقتصادی آن کارزار بود؛ تبدیل گشایشهای سیاسی به فرصتهای اقتصادی.
![]() |
سفر روحانی به داووس، سفری یک روزه بود و طبعاً شلوغ و فشرده اما در همان یک روز هم، زمان قابل توجهی به ارتباط با رسانهها و افکار عمومی اختصاص یافت. روحانی در حاشیهٔ مجمع جهانی اقتصاد با سیانان، یورونیوز و مدیران ارشد جراید و رسانههای بینالمللی گفتوگو کرد.